Ξενοφοβία (Μέρος Β)
Στην Εύβοια, στη Βέροια, στην Κύπρο, στις πόλεις μας, στη γειτονιά μας, στις δουλειές μας, στα γήπεδα, στα σπίτια μας. Ο ρατσισμός είναι πανταχού παρόν. Η ξενοφοβία, ο αποκλεισμός, τα γκέτο, η βία και ξανά η ξενοφοβία. Ένας φαύλος κύκλος;
.
Από πού ξεκινά η όλη κατάσταση; Ποιες οι αιτίες της;
Η οικονομική στενότητα και η ανέχεια;
Οι άσχημες συνθήκες ζωής;
Η ανωριμότητα;
Το χαμηλό επίπεδο της παιδείας μας;
Η εκκλησία, οι πολιτικοί, η τηλεόραση και άλλοι φορείς που προωθούν αυτό το αίσθημα για την ανάδειξη "ηγετών που θα μας σώσουν από τους άλλους";
Οι ακροδεξιές ή οι παραθρησκευτικές οργανώσεις; (Αν και νομίζω ότι οι δύο τελευταίες κατηγορίες δεν δημιουργούν παρά μόνο εκμεταλλεύονται την κατάσταση)
Και πολλά πολλά άλλα.
.
Το σημαντικότερο όμως ερώτημα δεν το έχουμε θέσει. Τι μπορούμε να κάνουμε; Εμείς, οι λίγοι ή οι πολλοί, που δεν έχουμε αποχαυνωθεί στον καναπέ μας αφομοιώνοντας τηλεόραση και που σοκαριζόμαστε κάθε φορά που ακούμε για βία και ρατσισμό. Γιατί με το να διαμαρτυρόμαστε σιωπηλά και να μένουμε απραγείς δε βοηθούμε στην κατάσταση. Καμιά φορά μάλιστα κάνουμε και τα πράγματα χειρότερα.
Σας προκαλώ λοιπόν. Θέλω να ακούσω προτάσεις και ιδέες. Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για το θέμα "ρατσισμός";
5 Comments:
Μια καλή αρχή, είναι ο μικρόκοσμος μας γύρω μας.
Η καλημέρα, το ευχαριστώ, μια καλή κουβέντα...
Μικρές λεπτομέρειες που όμως φανερώνουν αγωγή, ευγένεια, σεβασμό στον απέναντι, όποιος και να είναι αυτός...
Να μεγαλώσουμε σωστά παιδιά.
Να μεγαλώσουμε παιδιά σωστά.
Μόνον έτσι θα σταματήσει αυτό.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας αλλά είναι αρκετά αυτά;
Οπωσδήποτε αν δεν έχουμε αγωγή και παιδεία δεν έχουμε τίποτα και σε κανένα τομέα. Η παιδεία είναι η απαραίτητη βάση.
Αλλά νομίζω ότι χρειάζεται κάτι πιο άμεσο και το οποίο θα μπορέσει να ταρακουνήσει πολύ κόσμο...
Να το διαχωρίσουμε λίγο. Ο ρατσισμός χτυπάει τις ομάδες εκείνες των ανθρώπων που βλέπουν τον κόσμο τους να απειλείται.
Οι πλούσιοι και οι μεγαλοαστοί δεν είναι ρατσιστές, δεν τους ενδιαφέρουν οι μετανάστες, αντίθετα τους δίνουν και δουλειά.
Ενώ σε μικρές κοινωνίες ο μετανάστης θα φάει ίσως τη δουλειά απο τον Ελληνα, η κόρη του όντας ωραιότερη απο την αντίστοιχη Ελληνίδα θα έχει μεγαλύτερες επιτυχίες κλπ.
Το θέμα είναι πώς θα καταφέρει η κοινωνία να εντάξει τους μετανάστες πλήρως μέσα στους κόλπους της ώστε να μην διαφέρουν απο τους γηγενείς. Να μην είναι "οι ξένοι", να γίνουν πολίτες σαν όλους εμάς. Οταν όμως απειλείτε π.χ. το βιοτικό επίπεδο μιάς κοινωνίας απο τα δεκάδες ξένα χέρια, η ένταξη είναι δύσκολη γιατί ΄πολεμιέται εκ των εσω.
Κάθε χρόνο η Αμερική δίνει πράσινη κάρτα σε έναν αριθμό ανθρώπων και πετυχαίνει να τους απορροφήσει πλήρως. Γίνονται Αμερικάνοι μέχρι το κόκκαλο αυτοί οι άνθρωποι. Τους προσφέρει πιθανώς την πραγμάτωση του ονείρου.
Και η Ελλάδα είναι το όνειρο του μετανάστη. Εμείς όμως γιατί δεν προσφέρουμε το όνειρο?
τα εκατομμύρια μετανάστες στην Αμερική που απέργησαν τη πρωτομαγιά στην Αμερική διαμαρτυρόμενοι για τις συμθήκες διαμονής και εργασίας στη "χώρα -όνειρο" μάλλον θα διαφωνήσουν μαζί σου.
Το ότι η Ελλάδα δεν έχει μεταναστατευτική πολιτική και το ότι η ελληνική κοινωνία απομονώνει τους ξένους είναι αδιαφιλονίκητο γεγονός. Δεν χρειάζεται να το ξαναλέμε. Προτάσεις γυρεύω για λύση του προβλήματος.
Εγώ έχω κάποιες ιδέες στο μυαλό μου που προσπαθώ να τις υλοποιήσω. Εσείς;
Post a Comment
<< Home