Monday, March 03, 2008

Με αφορμή τις ειδήσεις

Το "ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ" ασχολήθηκε χθες στην ενότητα ΝΕΕΣ ΕΠΟΧΕΣ με το Ασφαλιστικό. 6 αρθρογράφοι, ειδήμονες, καθηγητές και πολιτικοί, δημοσίευσαν τη γνώμη τους σχετικά με το θέμα. Και τα 6 άρθρα συγκλίνουν στην άποψη πως : ΝΑΙ ! Το ασφαλιστικό σύστημα νοσεί και πρέπει οπωσδήποτε να επέλθει άμεση αλλαγή. ΟΧΙ ! Μια τυχαία και βεβιασμένη αλλαγή δεν είναι αρκετή. Είναι επιτακτική ανάγκη το ασφαλιστικό μας σύστημα να αναδιοργανωθεί με μέλημα του όχι τη διατήρηση των οικονομικών και κοινωνικών τάξεων ως έχει αλλά τον απλό εργαζόμενο και ταυτόχρονα απλό φορολογούμενο.

ΝΕΕΣ ΕΠΟΧΕΣ, ΤΟ ΒΗΜΑ on line

Τα παραπάνω άρθρα στάθηκαν αφορμή για σκέψεις που διαδέχονταν συνειρμικά η μία την άλλη.
Και ξαφνικά, σταματώ να διαβάζω άρθρα στις εφημερίδες, να παρακολουθώ ειδήσεις στην τηλεόραση και να δίνω σημασία σε επιγραμματικές ειδήσεις στα ραδιόφωνα, σταματώ να δέχομαι περαιτέρω πληροφορίες και προσπαθώ να κατανόησω τις ήδη συγκεντρωμένες.
Και είναι σαν να στροβιλίζονται γύρω από το κεφάλι μου άρθρα, εικόνες, ακούσματα με τρελή ταχύτητα : ασφαλιστικό, dvd, δημοσιογράφοι, κοσσυφοπέδιο, σκοπιανό, siemens, ζαχόπουλος, κυπριακές προεδρικές εκλογές, νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, πτώση ποσοστών ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ, παραίτηση του Κάστρο, σκοπιανό και πάλι (το οποίο - ας με συγχωρέσουν οι κύριοι Άνθιμος, Καρατζαφέρης και Ψωμιάδης - δεν θεωρώ σημαντικότερο θέμα και μεγαλύτερης εθνικής σημασίας από την ανεργία για παράδειγμα, ή το ασφαλιστικό, ή τη βία και την εγκληματικότητα, ή την παιδεία και τα σχολεία μας, ή τον αλκοολισμό, ή. ..., ή ..., ή ...) και στη μέση και ο Λαζόπουλος να σατιρίζει τους πάντες και τα πάντα (τη δουλειά του κάνει κι αυτός ο κακομοίρης).

Και τι μένει από όλα αυτά στο τέλος της ημέρας;

Μία χιλιοειπωμένη διαπίστωση : δεν υπάρχει κοινωνική πολιτική. Δεν χρησιμοποιούν καν τον όρο για να ξεγελάσουν τους ψηφοφόρους. Έχουμε τώρα πιο σοβαρά προβλήματα, εθνικά, να ασχοληθούμε. Ποιος ενδιαφέρεται για σένα, φτωχέ μου Έλληνα. Ούτε καν εσύ ο ίδιος. Εδώ οι Σκοπιανοί θέλουν να οικειοποιηθούν το όνομα μας ("τι είναι ένα όνομα;" που αναρωτιόταν και ο Σαίξπηρ)...

Και μία ερώτηση; Γιατί δεν υπάρχει κοινωνική πολιτική; Γιατί κανείς δεν ασχολείται πια με σένα φτωχέ μου Έλληνα; Μήπως γιατί εσύ τους το επέτρεψες; Μήπως έπαψες κι εσύ να ενδιαφέρεσαι για την ουσιαστική ποιότητα στην ζωή σου; Μήπως όλοι μας παύσαμε να ενδιαφερόμαστε για την ουσιαστική ποιότητα στην ζωή μας και δεχτήκαμε σαν δεδομένη την κατάσταση αυτή ; Μήπως;

Monday, February 25, 2008

κυπριακές εκλογές

Ένας γνωστός μου κάποτε μου είχε πει πως θεωρεί αδιανόητο για κάποιον να μην ασχολείται με την πολιτική. Είχε βέβαια δίκαιο. Προσωπικά δεν ενδιαφέρομαι τόσο για τα πολιτικά κόμματα, για να είμαι ειλικρινής δεν τους έχω και απόλυτη εμπιστοσύνη, αλλά για την "πολιτική" με την πραγματική της σημασία : με την ενασχόληση με τα θέματα του πολίτη.


Χθες, λοιπόν, Κυριακή, 24 Φεβρουαρίου 2008, διεξήχθει ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών στην Κύπρο. Επόμενος πρόεδρος ο Δημήτρης Χριστόφιας, μέχρι πρότινος Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ (του αριστερού κόμματος) και πρόεδρος της Βουλής. Δεν το κρύβω πως σαν πολιτική προσωπικότητα μου είναι ιδιαίτερα αγαπητός, κυρίως για την ικανότητα του να προσαρμόζεται στις εκάστοτε συνθήκες και απαιτήσεις, πολιτικές και κοινωνικές και τη μετριοπάθεια του

Πολλοί, κι ανάμεσα τους και σημαντικά πολιτικά πρόσωπα, έσπευσαν να δηλώσουν, μερικοί ειρωνικά, πως η Κύπρος είναι η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα με "κουμουνιστή" πρόεδρο. Για όσους δεν ξέρουν τα πολιτικά δεδομένα της Κύπρου και συγκρίνουν το ΑΚΕΛ με το ΚΚΕ είναι αναμενόμενος ο χαρακτηριστμός αυτός. Η αλήθεια είναι πως το ΑΚΕΛ, μαρξιστικό κόμμα κατά βάση, μέσα στα χρόνια εξελίχθηκε και δεν έμεινε στάσιμο, όπως το ΚΚΕ, στις απόψεις του. Κατάφερε δε να κρατήσει συσπειρωμένες όλες τις αριστερές ιδεολογίες και τις νέες δυνάμεις.

Για την ιστορία το 1926, στα χρόνια της αγγλοκρατίας, ιδρύθηκε το Κομουνιστικό Κόμμα Κύπρου. Το ΚΚΚ αντιτίθετο με την "Ένωση" της Κύπρου με την Ελλάδα και υποστήριζε την ανεξαρτησία του νησιού. Το '31 θεωρήθηκε παράνομο από τους Άγγλους και έτσι το '41 ιδρύθηκε το Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού, το οποίο και πάλι θεωρήθηκε παράνομο. Το ΑΚΕΛ, που ήδη από τις πρώτες δημαρχιακές εκλογές το '41 κέρδισε σε 2 πόλεις, υποστήριζε αρχικά την σταδιακή και αργότερη την άμεση ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα και διαφωνούσε με τις βίαιες ενέργειες της ΕΟΚΑ κατά τον απελευθερωτικό αγώνα της Κύπρου αντιπροτείνοντας ειρηνικές διαδηλώσεις. Για αυτό πολλά μέλη του κατηγορήθηκαν άδικα ως "προδότες" και εκτελέστηκαν από την ΕΟΚΑ, ο αρχηγός της οποίας, Γεώργιο Γρίβας Διγενής, πολέμησε τους κουμουνιστές κατά τον ελληνικό εμφύλιο.

Μετά την ανεξαρτησία της Κύπρου, στις πρώτες προεδρικές εκλογές το ΑΚΕΛ υποστήριξε την υποψηφιότητα του Ιωάννη Κληρίδη (πατέρα του μετέπειτα προέδρου Γλαύκου Κληρίδη) έναντι του Μακαρίου, ο οποίος βέβαια και κέρδισε με συντριπτική πλειοψηφία. Αργότερα υποστήριξε την πολιτική του προέδρου Μακαρίου μέχρι και το θάνατο του.

Το 1989 ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ, Εζεκίας Παπαϊωάννου, πεθαίνει. Τα μέλη του κόμματους εκλέγουν ως νέο ΓΓ το Δημήτρη Χριστόφια, 42 χρονών τότε, με σπουδές στις πολιτικές επιστήμες (από τους λίγους πολιτικούς που σπούδασε καθαρά πολιτικά) και έντονη δραστηριότητα στα πολιτικά δεδομένα της χώρας, μέντορας του οποίου υπήρξε ο Εζεκίας Παπαϊωάννου. Η επιλογή αυτή δυσαρέστησε πολλά από τα παλαιότερα ιστορικά μέλη που αποχώρησαν αλλά αποδείκτηκε σωστή για το κόμμα γιατί έφερε νέες ιδέες και πολιτική εξέλιξη. Ο Χριστόφιας είναι χαρακτήρας ήπιων τόνων, με σταθερές απόψεις, προσαρμοστικός. Κατάφερε να κρατήσει ενωμένο τον κόσμο του αλλά και να ανανεωσεί και να προσαρμόσει το κόμμα στις νέες καταστάσεις της Κύπρου. Το ΑΚΕΛ υπήρξε πάντα το κόμμα του λαού και πρώτο του μέλημα, στον κοινωνικό τομέα, ήταν και πάλι ο λαός. Αυτοί είναι, ίσως, και οι λόγοι που την τελευταία δεκαετία είναι μαζί με το δεξιό κόμμα του ΔΗμοκρατικού ΣΥναγερμού το κυριότερο κόμμα του νησιού.

Το 2001, στις βουλευτικές εκλογές, το ΑΚΕΛ έλαβε 20 από τις 56 βουλευτικές θέσεις και ο Δ. Χριστόφιας εκλέχθηκε πρόεδρος της Βουλής. Σύμφωνα με το κυπριακό σύνταγμα ο πρόεδρος της Βουλής είναι ο δεύτερος τη τάξει στην πολιτική εξουσία, αντικαταστάτης του ίδιου του προέδρου όταν αυτός απουσιάζει. Το 2006 αν και με 2 λιγότερες θέσεις πάλι ανακηρύχτηκε πρώτο κόμμα στη βουλή, πρόεδρος της οποίας εκλέχθηκε και πάλι ο Δ. Χριστόφιας.

Στις προεδρικές του 2003 το ΑΚΕΛ σε συνεργασία με το ΔΗμοκρατικό Κομμα και την ΕΔΕΚ (το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα), μία συνεργασία μου είχε ξεκινήσει από τις βουλευτικές του 2001, υποστήριξαν την υποψηφιότητα του Τάσου Παπαδόπουλου, ο οποίος μάλιστα κέρδισε τις εκλογές από τον πρώτο γύρο (συγκέντρωσε πάνω από το 51%). Η συμβολή του ΑΚΕΛ στη νίκη αυτή ήταν μεγάλη για αυτό και μέλη του ανέλαβαν σημαντικά υπουργεία όπως των εξωτερικών και εσωτερικών. Τον τελευταίο χρόνο οι διαφωνίες, κυρίως σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, και οι προστριβές μεγάλωναν με αποτέλεσμα το ΑΚΕΛ να αποχωρήσει από τη συγκυβέρνηση και να δηλώσει πως στις επόμενες προεδρικές εκλογές θα κατέλθει με υποψήφιο το Δημήτρη Χριστόφια.

Τ'ωρα, μετά τη μεγαλύτερη νίκη του, ο Δημήτρης Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ καλούνται να κερδίσουν το μεγαλύτερο στοίχημα της ιστορίας τους. Είναι η πρώτη φορά που σχηματίζουν κυβέρνηση, αν και υπήρξαν πολλές φορές συμπολίτευση, και ο κόσμος που τους εμπιστεύτηκε την ψήφο του αναμένει πολλά από αυτούς. Πραγματικά όλοι ελπίζουμε να μην διαψευσθούμε... ...

Friday, February 15, 2008

γεια σας και πάλι

. Μετά από μεγάλη απουσία επέστρεψα. Νιώθω λίγο σαν τον άσωτο υιό που παρασύρθηκε μακριά από την μπλογκο-οικογένεια του. Η αλήθεια είναι πως με αποσπούσαν άλλα πράγματα τελευταία και ο ελεύθερος μου χρόνος είχε λιγοστέψει. Αλλά ταυτόχρονα δεν ένιωθα πως είχα κάτι να γράψω. Ή τουλάχιστον δεν είχα κάτι ιδιαίτερο να γράψω. Και στο μπλογκ μου θέλω να γράφω σκέψεις και γεγονότα ιδιαίτερα κι όχι για τη ρουτίνα, τη δουλειά, τα παραπονάκια της νοικοκυράς και άλλα τέτοια μικρά.


Ίσως το σημαντικότερο γεγονός, για την περίοδο που απουσίαζα, είναι πως κάνω, επιτέλους, ιδιαίτερα σε μαθητές γυμνασίου και λυκείου. Πιο συγκεκριμένα αρχαία γυμνασίου και έκθεση λυκείου.

Είναι μια μεγάλη διαδικασία το ιδιαίτερο. Και μάλιστα χρονοβόρα. Αφενός επειδή με τέσσερα μαθήματα δε βγαίνει το νοίκι, πράγμα που σημαίνει πως δουλεύω καθημερινά ωράριο εμπορικών καταστημάτων και όλη την προετοιμασία για το μάθημα την κάνω μετά τη δουλειά (καθότι η μαμά μου μου μετέδωσε λίγη από την τελειομανία κι οργανωτικότητα της και δεν διανοούμαι καν να πάω στο μάθημα χωρίς λεπτομερείς σημειώσεις και ασκήσεις). Αφετέρου γιατί τα μαθήματα λαμβάνουν χώρα την Κυριακή (από τις 10:30 το πρωί μέχρι τις 7 με 8 το βράδυ) στην Τριανδρία, 45 λεπτά από την Καλαμαριά.

Αλλά είναι μια ωραία διαδικασία. Να ζορίζεσαι όλη την εβδομάδα πως θα τους εξηγήσεις καλύτερα την γ' κλίση των ουσιαστικών (κι αυτοί οι αρχαίοι τι τα ζορίζουν τα παιδιά μας !!) και πώς θα τα "αναγκάσεις" να αποκαλύψουν τις ικανότητες τους. Ζορίζομαι, είναι αλήθεια. Αλλά μου αρέσει. Κι άλλες φορές αισθάνομαι πως τα καταφέρνω κι άλλες πως δεν τους δίνω τον καλύτερο μου εαυτό ή πως είμαι μετρια. Ίσως αν είχα περισσότερο χρόνο... Αν είχα μεγαλύτερη εμπειρία... Αν είχα έτοιμες σημειώσεις... Αν είχα κάποιες συμβουλές από άλλους καθηγητές... Είναι όμως κι αυτό μέρος της διαδικασίας.


Κι είναι όντως μια ωραία διαδικασία. Ιδίως όταν βρίσκεις ανθρώπους ζεστούς και φιλικούς, που τους έχεις συμπαθήσει απ' την πρώτη φορά, που κι αυτοί φαίνονται να σε συμπαθούν, είναι ικανοποιημένοι την προσπάθεια σου και υπόσχονται πως θα σου βρουν κι άλλους μαθητές. Είναι ωραίο συνάισθημα, οπως και να το κάνουμε.

Αν μη τι άλλο τα σχέδια μου για το μέλλον μπαίνουν σε μία τάξη ... ... ... ...



Χαίρομαι που επέστρεψα. Καλώς σας ξαναβρήκα !

Wednesday, October 10, 2007

Gaius Iulius Caesar Octavianus Augustus

Ο οργασμός αυτός της δημοκρατίας (κοίτα να δεις που η δημοκρατία έχει και οργασμό όταν τη βιάζουν) με τις βουλευτικές εκλογές πρώτα και τώρα την εσωτερική διαμάχη στο Πασόκ μου δημιούργησε έντονο το ερώτημα ποιος από όλους αυτούς είναι όντως ο καταλληλότερος "πρόεδρος"; Πραγματικά λυπάμαι αλλά απάντηση δε βρήκα. Θυμήθηκα όμως το μάθημα ρωμαϊκής ιστορίας στο πανεπιστήμιο και τον Οκταβιανό Αύγουστο, ένα από τους καλύτερους πολιτικούς της ιστορίας (όση έχω διαβάσει βέβαια).

.. Το πολίτευμα της Ρώμης ήταν η "δημοκρατία". Τουλάχιστον έτσι είθισται να μεταφράζεται ο όρος "respublica" (=το δημόσιο πράγμα). Κατ΄ουσίαν όμως το πολιτικό της σύστημα ήταν καθαρά ολιγαρχικό και βασιζόταν στις πελατειακές σχέσεις των μεγάλων οικογενειών. Τα μέλη των ανώτερων τάξεων αφού περνούσαν από διάφορες πολιτικές και στρατιωτικές βαθμίδες (cursus honorum) συμμετείχαν στο ανώτατο νομοθετικό / εκτελεστικό σώμα, τη Σύγκλητο, την αδιαμφισβήτητη εξουσία. Αυτό μέχρι τον καιρό του Μάριου και του Σύλα, δύο άσπονδων αντιπάλων όταν ο Σύλας βάδισε με το μισθοφορικό του στρατό εναντίον της Ρώμης και της συγκλήτου. Έκτοτε μεγάλοι ρωμαίοι στρατηγοί προσπάθησαν με την απειλή του στρατού να κυριαρχήσουν της συγκλήτου. Πιο κοντά στο στόχο του έφτασε ο Ιούλιος Καίσαρας, ο οποιος αφού εκμηδένισε τους εχθρούς του συγκέντρωσε αυθαίρετα στο πρόσωπο του όλες τις εξουσίες, όρισε ως συγκλητικούς ικανούς άντρες από όλες τις παρατάξεις, ακόμη και μη ρωμαίους, και προσπάθησε να μειώσει τη δύναμη της συγκλήτου.
. . Μετά τη δολοφονία του, συνεχιστής της πολιτικής του ιδέας υπήρξε ο Μάρκος Αντώνιος. Ο ίδιος ο Καίσαρας είχε υιοθετήσει και ορίσει ως κληρονόμο του τον ανιψιό του Οκταβιανό. Αρχικά ο νεαρός Οκταβιανός και ο έμπειρος στρατηγός Αντώνιος συμμάχησαν για να εκδικηθούν το θάνατο του πατέρα και φίλου. Δεν άργησαν όμως να έρθουν σε ρήξη. Ο μεν Οκταβιανός παρέμεινε στη Ρώμη, όπου στο πρόσωπο του πίστεψε η σύκλητος πως βρήκε το νέο της υποστηρικτή, ο δε Αντώνιος προτίμησε την ευπορότερη Ανατολή. Η ναυμαχία στο Άκτιο έδωσε την οριστική νίκη στον Οκταβιανό, μοναδικό πλέον διεκδικητή της εξουσίας.
. . Ενώ όμως όλοι περίμεναν πως άμα την επιστροφή του στη Ρώμη ο Οκταβιανός θα ιδιοποιόταν κάθε εξουσία και θα ανάγκαζε τη σύγκλητο να τον αναγνωρίσει ως ηγέτη, αιφνιδίασε τους πάντες κλείνοντας τις πύλες του ναού του Ιανού (σημάδι πως τελείωσε ο πόλεμος) και αποκαθιστώντας τη χαμένη δύναμη της συγκλήτου. Ενώ προέβαλλε τον εαυτό του ως διάδοχο του "θείου" πλέον Καίσαρα οι πράξεις του ήταν εκ διαμέτρου αντίθετες. Βέβαια τίποτα δεν ήταν τυχαίο. Αντίθετα ο Οκταβιανός ήξερε πως αν διεκδικούσε την εξουσία θα έβρισκε απέναντι του όχι μόνο τη σύγκλητο αλλα και τον ίδιο το λαό, όπως ο Καίσαρας. Αλλά από την άλλη οι χρόνιοι εμφύλιοι πολέμοι είχαν εξασθενήσει τόσο την πόλη της Ρώμης, κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά και ηθικά, που η σύγκλητος δε θα μπορούσε να τα βγάλει πέρα. Και είχε δίκαιο. Καμία απόφαση δεν επτρόκειτο να παρθεί αν δεν είχε την έγκριση του Οκταβιανού και από το προσωπικό του θησαυροφυλάκιο δαπανόνταν τεράστια ποσά για το καλό της πόλης. Ταυτόχρονα, με τη βοήθεια των ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών που προστάτευε φρόντιζε να προβάλλεται με κάθε δυνατό τρόπο έτσι ώστε να γίνει ιδιαίτερα αγαπητός σε όλους. Δεν είναι παράξενο επομένως που μέσα σε λίγα χρόνια η ίδια η σύγκληος του παραχώρησε, με δημοκρατικό τρόπο, όλες τις ανώτατες εξουσίες και τον ονόμασε επίσημα Augustus (= αυτός που αυξάνει).

Saturday, October 06, 2007

"There is no dark side of the moon really. Matter of fact it's all dark."

Έβλεπα χθες το απόγευμα ένα dvd (ντι βι ντου στα ελληνικά) για το "Dark Side of the Moon", την ιστορία των τραγουδιών και της ηχογράφησης τους ...


... τι ΤΡΑΓΟΥΔΑΡΕΣ !!!


(ε, ναι το παραδέχομαι, είμαι παλιοκλασικούρα ... !)

Wednesday, October 03, 2007

ADSL

adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl...

Επιτέλους, μετά από 3 1/5 μήνες, έχουμε και πάλι adsl,
adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl, adsl !!

Wednesday, September 26, 2007

Patti Smith


. Όπως είπαμε την Κυριακή που μας πέρασε τραγουδούσε στην πόλη μας η Patti Smith. Για όσους δεν ξέρουν (δεν είναι και "τωρασινή" που λέμε στην Κύπρο) είναι αυτή που λέει το "People have the power" και το "Because the night". Βέβαια, αν με ρωτήσετε, θα σας πω πως αυτά είναι από τα λιγότερο αντιπροσωπευτικά της τραγούδια. Η συναυλία ήταν αρκετά ωραία και μπορώ να σας βεβαιώσω πως για τα 61 της χρόνια (ναι, ναι, καλά διαβάσατε) μια χαρά κρατιέται...


. Η Patti Smith γεννήθηκε στην Αμερική τέλη του 1946 και μεγάλωσε στο Ιλινόις. Όσο ζούσε στο Ιλινόις, τα τελευταία χρόνια δουλεύοντας στις άθλιες συνθήκες ενός εργοστασίου,κι όταν μετακόμισε στη Νέο Υόρκη επιδίωξε και έζησε μία μη συμβατική ζωή. Όπως μη συμβατικοί είναι και οι στίχοι της. Το πρώτο της single κυκλοφόρησε το 1974 και περιείχε τα τραγούδια "Piss factory", το οποίο βρίσκεται και σε ένα διπλό cd του 2002 με ζωντανές και στούντιο ηχογραφήσεις και τον τίτλο" Land", και το "Hey Joe".
. Τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε το "Horses". Ένας δίσκος ορόσημο. Τραγούδια όλο θυμό, που επαναστατούσαν στην ντίσκο-κουλτούρα της εποχής. Που επέμεναν σε κάτι πρωτοποριακό, διαφορετικό, λιγότερο χαζοχαρούμενο και περισσότερο δυνατό. Μια φωνή βραχνή, θυμωμένη, ασυνήθιστη. Και μία γυναικία παρουσία που προτιμούσε να ντύνεται με αντρικά παντελόνια. Ροκ; Πανκ (το αγέννητο ακόμα πανκ); Γκαράζ ροκ ; Δεν έχει σημασία. Η Patti Smith ήταν μία από εκείνες τις μορφές που επηρέασαν γενιές καλλιτεχνών.
. Ακολούθησαν οι δίσκοι "Radio Ethiopia" (76), "Easter" (78), "Wave" (79), "Dream of life" (88), "Come Again" (96), "Peace and Noice"(97), "Gung Ho" (2000), "Trampin' " (2004), "twelve" (2007) και πολλές ποιητικές συλλογές.

. Το "Horses" ξεκινούσε με μία διασκευή του τραγουδιού του Van Morrison "Gloria" και αρχίζει με τους εμβόλιμους στίχους :

Jesus died for somebodys sins but not mine
Meltin in a pot of thieves
Wild card up my sleeve
Thick heart of stone
My sins my own
They belong to me, me

People say beware!
But I dont care
The words are just
Rules and regulations to me, me


. Για περισσότερες λεπτομέρειες στους στίχους των τραγουδιών και των ποιημάτων της.