Saturday, November 04, 2006

γιατί δεν είναι όλα μαύρα


στην ζωή μας υπάρχει και η ομορφιά (ο αγαπημένος μου πίνακας).

7 Comments:

At 4/11/06 1:45 PM, Blogger ΓΑΪΔΑΡΑ said...

πράγματι αγγίζει την τελειότητα... ήμουν που λες στο μουσείο του uficci με το φιλαράκι μου τον βαγγέλη (ξέρεις... το μικρόβιο :P) και κοιτούσαμε για ώρα τον πίνακα αυτόν... έχει απίστευτες λεπτομέρειες... αν δεις το κάθε φιλαράκι του δέντρου είναι ένα ολόκληρο έργο απο μόνο του... θα μπορούσα ακόμα να τον κοιτάω... υπέροχος!!!... είναι κάτι τέτοια έργα τέχνης ο λόγος που εκτιμώ το ανθρώπινο είδος...

 
At 4/11/06 2:54 PM, Blogger iris said...

και να φανταστείς ότι οι αναλογίες της Αφροδίτης δεν είναι σωστές. Ο λαιμός της είναι υπερβολικά μεγάλος, τα χέρια της υπερβολικά μακριά και οι ώμοι της υπερβολικά κυρτοί. Το διάβαζα σε ένα βιβλίο ιστορίας της τέχνης. Κι όμως ο πίνακας είναι απλά υπέροχος !!

Η τελειότητα και η ομορφιά δεν έγκεινται στις τέλειες - ιδανικές ή ρεαλιστικές - αναλογίες αλλά στην αρμονία

 
At 4/11/06 8:23 PM, Blogger Jason said...

Έτσι ήταν αυτοί οι πίνακες...
Τέλειοι σε κάθε λεπτομέρεια.
Η μοντέρνα τέχνη και γενικώς τα σύγχρονα ρεύματα στις τέχνες έχουν απομυθοποιήσει τη σημασία της λεπομέρειας, θεωρώντας ότι απελευθερώνουν έτσι το δυναμισμό του έργου. Όμως έτσι χάνουν τόσο πολλά...

 
At 4/11/06 8:37 PM, Blogger iris said...

Δε νομίζω ότι συλλήβδην η μοντέρνα τέχνη υστερεί ή έστω "χάνει πολλά" επειδή δεν προσυλώνεται στη λεπτομέρεια. Γιατί και πολλά "ρεαλιστικά΄" έργα τέχνης καταντούν κουραστικά και νεκρά με τις τόσες λεπτομέρειες τους και πολλά "σουρεαλιστικά" ή "μινιμαλιστικά" καταφέρνουν να κεντρίσουν το αίσθημα της απόλαυσης ή της έκστασης με τη χρήση τών χρωμάτων για παράδειγμα.

Τίποτα δεν είναι απόλυτο. Μάλιστα ένα νέο είδος τέχνης έρχεται να δώσει καινούρια πνοή και ώθηση σε ένα παρωχημένο όπως ένα μικρό παιδί έρχεται να δώσει ζωντάνια σε μία μεγάλη οικογένεια. :)

 
At 5/11/06 2:12 AM, Blogger Jason said...

Ίσως έχεις δίκιο, τότε παρ' το μόνο σαν ένα σχόλιο ενός ανθρώπου που δε λατρεύει τη μοντέρνα τέχνη.
Απλώς για μένα είναι πολύ πιο σπουδαίο να καταφέρνει ένα έργο να εκφράζει την πνοή που θέλει, αποθεώνοντας τη λεπτομέρεια και αγγίζοντας την τελειότητα, παρά με έναν αέρα αφηρημένης υπέρβασης.

 
At 5/11/06 12:39 PM, Anonymous Anonymous said...

Ax , logotexniko saloni giname edw mesa! Mou areseis Marilou, mipws telika prepei na skefteis thn katey8ynsh ths istorias/kritikhs ths texnhs sobara? Tha ithela poly na se dw eishghtria kallitexnikwn 8ematwn sthn kratiki thleorasi! Ante sto PIK bareia-bareia! Kai oi kalesmenoi sou na einai bebaia o Jason, h gaidara kai to spastiko profiterol! Kayla de 8a einai??? :P
To minimalistiko profiterol

 
At 5/11/06 4:09 PM, Blogger iris said...

άσε καλύτερα, την κριτική τέχνης την αφήνω σε όσους δεν μπορούν να απολαύσουν την τέχνη. Εγώ προτιμώ να κάθομαι στο σπίτι μου (αφού δεν μπορώ να κάθομαι με τις ώρες στα μουσεία) και να χαζεύω φωτογραφίες και πίνακες. Τι δουλειά έχω εγώ με τους λογείς - λογείς απομυθοποιητές της τέχνης (για να μην πω καμιά χειρότερη έκφραση).

Ιάσωνα, ο καθένας απολαμβάνει με διαφορετικό τρόπο αυτό που βλέπει και αγαπά διαφορετικά πράγματα. Το πιο σημαντικό είναι πως δεν έχουμε χάσει την ικανότητα να απολαμβάνουμε την τέχνη !

 

Post a Comment

<< Home