Saturday, May 05, 2007

Σαν διαφήμιση του Johnny Walker

. Πλησιάζει το τέλος μίας πολύ κουραστικής εβδομάδας. Πέρα από την κούραση της δουλειάς, σωματική αλλά κυρίως πνευματική (έχω σιχαθεί πολλά πράγματα στο μαγαζί που δουλεύω και απλά μετράω τις μέρες που θα φύγω από εκεί μέσα), το άγχος του ανύπαρκτου χρόνου, την πληθώρα των "θέλω να κάνω", τα συμπιεσμένα προγράμματα αυτή την εβδομάδα προστέθηκαν η εκδήλωση - ομιλία της Διεθνούς Αμνηστία την προηγούμενη πέμπτη (βλ προηγούμενο ποστ) στην οποία έπρεπε να πω κάποια πράγματα για την οργάνωση και οι εξετάσεις ιταλικών τώρα το σαββατοκυρίακο. Από την άλλη τη Δευτέρα αγόρασα ένα πανέμορφο ποδήλατο (βλ ποστ των επόμενων ημερών) το οποίο με ταξιδεύει μέχρι τη δουλειά και πίσω. Βέβαια όση χαλάρωση και πνευματική ξεκούραση μου προσφέρει η πρωινή βόλτα στην παραλία όταν επιστρέφω σπίτι είμαι "λίγο" πτώμα !

. Έτσι σήμερα μετά τη δουλειά (γιατί βέβαια μετά την εξέταση έπρεπε να πάω και στη δουλειά) επισκέφτηκα για λίγο ένα από τα αγαπημένα μου σημεία στην πόλη, τη Ζώγια στα λουλουδάδικα. Τι υπέροχος χώρος ! Πόσο με χαλαρώνει ! Τσάι, βιβλίο και συμπάθεια. Μιλώντας λοιπόν μέσω μηνυμάτων με ένα φίλο που έχει τα ίδια και χειρότερα προγάμματα με μένα ένιωσα σαν πρωταγωνίστρια διαφήμισης του Johnny Walker : "Keep walking ...".
. Και σκεφτόμουνα πως δεν είμαι η μόνη. Πως όλοι μας καταφέρνουμε, με στρατηγικούς σχεδιασμούς, απέλπιδες εφορμήσεις και δραματικές εξόδους από πολιορκίες, να αναδεικνυόμαστε οι Ήρωες της ημέρας !

(όποιος έχει το mail του κ. Walker μπορεί να του προτείνει το θέμα τη καινούριας του διαφήμισης ...)

7 Comments:

At 5/5/07 7:40 PM, Blogger ΓΑΪΔΑΡΑ said...

τι?...είμαι στον αέρα? εχμ... πιστεύω πως δεν υπάρχουν ήρωες... όχι όχι δεν τους πάτησε το τρένο... εκείνοι ήταν οι μάγκες :P... απλά πιστεύω ότι ο "ήρωας" ήταν μια πραγματικά ευφυής επινόηση ώστε ένας απλός άνθρωπος να ξεφεύγει απο τα στενά όρια της "προαποφασισμένης" ζωής του έτσι ώστε να κάνει την δύσκολη και πολλές φορές βρώμικη δουλειά για κάποιους που δεν ήταν ήρωες αλλά κερδισμένοι... τι λέω?... ξέφυγα ε?...
αν θέλεις να αφήσεις τη δουλειά που κάνεις γιατί δεν σε ευχαριστεί ή ακόμη χειρότερα γιατί σε δυσαρεστεί κάντο γρήγορα... τώρα!... κι αν μου πείς ότι την έχεις ανάγκη θα σου πω... ΠΟΣΟ?
:)

 
At 5/5/07 11:18 PM, Blogger iris said...

καταρχάς η δουλειά μου είναι κάτι προσωρινό και εκ πραγμάτων αναγκαίο. Πήρα ό,τι είχα να πάρω από αυτήν και τώρα ήρθε η κατάλληλη στιγμή για να ψάξω αυτό που πραγματικά θέλω να κάνω, τη διδασκαλία. Ελπίζω να βρω έστω και κάτι μικρό.

για μένα ήρωες είναι οι άνθρωποι που ξέφυγαν από τα όρια της "προαποφασισμένης" τους ζωής και τόλμησαν να κάνουνν κάτι διαφορετικό. Και το πιο εκπληκτικό είναι πως αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν τη παραμικρή επίγνωση του ηρωισμού τους !

 
At 6/5/07 12:06 AM, Blogger Jason said...

Όλοι τραβάμε το δικό μας λούκι σ΄ αυτή τη ζωή, το έχουμε πει αυτό. Άλλοι μεγαλύτερο, άλλοι μικρότερο (με το συμπάθειο). Άλλοι χαριτολογώντας, άλλοι γκρινιάζοντας. Άλλοι στις διαφημίσεις...

Keep walking. Καλή δύναμη.

Προφορικά σήμερα, γραπτά αύριο;
Καλή επιτυχία...

 
At 6/5/07 12:21 PM, Blogger iris said...

Ευχαριστώ. Γραπτά έδωσα χθες, προφορικά σήμερα. Πιστεύω πάντως ότι τα πήγα καλά. Θα δείξει σε δύο μήνες

 
At 7/5/07 3:59 PM, Blogger Jason said...

Ααα είσαι Β1 εσύ, ναι.
Καλά αποτελέσματα.

 
At 7/5/07 9:26 PM, Blogger iris said...

Βλέπω, είσαι ενήμερος και για αυτό. Ναι λοιπόν, Β1 δίνω. Αλλά τον επόμενο μήνα σκοπεύω να δώσω και εξετάσεις για diploma.
Ευχαριστώ

 
At 11/11/08 3:03 PM, Anonymous Anonymous said...

Good post.

 

Post a Comment

<< Home