"Τρία κρυφά ποιήματα"
Δ'
Είπες εδώ και χρόνια :
"Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός."
Και τώρα ακόμη σαν ακουμπάς
στις φαρδιές ωμοπλάτες του ύπνου
ακόμη κι όταν σε ποντίζουν
στο ναρκωμένο στήθος του πελάγου
ψάχνεις γωνιές όπου το μαύρο
έχει τριφτεί και δεν αντέχει
αναζητάς ψηλαφητά τη λόγχη
την ορισμένη να τρυπήσει την καρδιά σου
για να την ανοίξει στο φως.
Είπες εδώ και χρόνια :
"Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός."
Και τώρα ακόμη σαν ακουμπάς
στις φαρδιές ωμοπλάτες του ύπνου
ακόμη κι όταν σε ποντίζουν
στο ναρκωμένο στήθος του πελάγου
ψάχνεις γωνιές όπου το μαύρο
έχει τριφτεί και δεν αντέχει
αναζητάς ψηλαφητά τη λόγχη
την ορισμένη να τρυπήσει την καρδιά σου
για να την ανοίξει στο φως.
Γ. Σεφέρης
3 Comments:
Αυτό είναι το αγαπημένο μου ποίημα! Ευχαριστώ πολύ που το ανέβασες, είχα καιρό να το σκεφτώ. Να είσαι καλά και, κατά βάση, να είσαι ζήτημα φωτός!
Κι εμένα μου αρέσει πολύ...
Έχεις μία πολύ ενδιαφέρουσα απόχρωση προσωπικής αισθητικής...
Ατταλάντη : Κι εγώ το λατρεύω αυτό το ποίημα, ταυτίζομαι. (Γενικώς λατρεύω το Σεφέρη που γράφει τέτοια ποιήματα και ό,χι μόνο - στην πορεία θα ανεβάσω κι άλλα)
Ιάσωνα : θα το πάρω ως κομπλιμέντο :) η αγαπημένη μου απόχρωση πάντως είναι το φως !
Post a Comment
<< Home