Thursday, December 28, 2006

SHINE ON YOU CRAZY DIAMOND

Σήμερα λέω να ξεκινήσω ένα μικρό ένθετο - αφιέρωμα στα 10 αγαπημένα μου τραγούδια. Κάθε ποστ και ένα.

Πριν περίπου ένα χρόνο (και κάτι) είχα στα χέρια μου το "Wish you were here" των Pink Floyd. To cd είναι εξολοκλήρου αφιερωμένο στον ιδρυτή του συγκροτήματος Syd Barret και είναι εκπληκτικό. Τα τραγούδια τα είχα ξανακούσει βέβαια αλλά όταν ένα βράδυ, στο αστικό με συντροφιά τη μουσική μου, πρόσεξα το πρώτο πρώτο τραγούδι κάπου χάθηκα. Η μουσική, τα λόγια, ο ήχος, το αίσθημα, το χρώμα ακόμα του τραγουδιού. Όλα αυτά με συνεπήραν. Αυτό το τραγούδι μου ταιριάζει.

Shine on you crazy diamond



I - V

Remember when you were young,
You shone like the sun.
Shine on you crazy diamond.
Now there's a look in your eyes,
Like black holes in the sky.
Shine on you crazy diamond.
You were caught on the crossfire
Of childhood and stardom,
Blown on the steel breeze.
Come on you target for faraway laughter,
Come on you stranger, you legend, you martyr, and shine!

You reached for the secret too soon,
You cried for the moon.
Shine on you crazy diamond.
Threatened by shadows at night,
And exposed in the light.
Shine on you crazy diamond.
Well you wore out your welcome
With random precision,
Rode on the steel breeze.
Come on you raver, you seer of visions,
Come on you painter, you piper, you prisoner, and shine!



VI - IX

Nobody knows where you are,
How near or how far.
Shine on you crazy diamond.
Pile on many more layers
And I'll be joining you there.
Shine on you crazy diamond.
And we'll bask in the shadow
Of yesterday's triumph,
And sail on the steel breeze.
Come on you boy child,
You winner and loser,
Come on you miner for truth and delusion, and shine!

4 Comments:

At 29/12/06 11:45 PM, Blogger diastimata said...

Κάποτε ήταν το αγαπημένο μου συγκρότημα. Μετά το The Wall, άλλαξα άποψη. Αλλά δεν τους κατέβασα από την κορυφή. Απλά έβαλα εκεί κι άλλους.
Είχα την τύχη να δω ζωντανά κάποια μεγάλα συγκροτήματα. Τους Floyd όχι. Βρέθηκα, όμως, στο σπίτι στο βουνό των Κενταύρων, και να ΄ρθω φέις του φέις με τον έναν από τους ιδρυτές, που ξέρει τέλεια Ελληνικά και... κάνει τον κηπουρό.

 
At 1/1/07 11:47 AM, Blogger iris said...

τι λες; Τον γνώρισες; Του μίλησες; Με κοροιδεύεις σίγουρα !!

 
At 1/1/07 7:32 PM, Blogger diastimata said...

Ελα ρε, γνωστή ιστορία. Έχει αγοράσει ένα σπίτι στο Πήλιο (κοντά στου Σαββόπουλου) και ζει, πλέον, εκεί.
Δεν τα πηγαίνει καλά με τον κόσμο (φυσικό είναι), προσποιείται τον κηπουρό (το χει πει και σε μια συνέντευξή του στον Ταχυδρόμο), αλλά όταν του πιάσεις κουβέντα και μιλήσεις για μουσική, τσιμπάει αμέσως! Ειδικά όταν του μιλήσεις για την εποχή του the dark side off the moon και του Wish you were here. Αρκεί να κάνεις ότι έχεις φάει το παραμύθι του κηπουρού.
(Με πήγε Βολιώτης φίλος που ζει στη Μακρυνίτσα, για έκπληξη. Ήταν μια από τις καλύτερες εκπλήξεις της ζωής μου. Με περνούσε από το σπίτι κάθε μέρα, τρεις φορές, δήθεν επειδή από εκεί ο δρόμος είχε λιγότερες στροφές, μέχρι να τον πετύχουμε στον κήπο).
Το γνώριζαν πολλοί το μυστικό και πηγαίνουν εκεί αρκετοί. Γι αυτό και η προσπάθειά του να αποφύγει τον κόσμο. Λογικό είναι. Εδώ είδα το απίθανο, 150 νεοέλληνες να φωτογραφίζουν το... μαντρότοιχο της έπαυλης του Θεοδωράκη, σε ένα χωριό λίγα χιλιόμετρα έξω από την Κόρινθο. Αντιλαμβάνεσαι τι θα γίνει αν μαθευτεί ότι ένας Γκίλμουρ, ή ένας Γουότερς, ζουν στην Ελλάδα...

 
At 1/1/07 8:07 PM, Blogger iris said...

ε, τώρα δε γίνεται. Το πέταξες το καρφάκι σου και με άφησες έτσι με την απορία. Πρέπει να πεις. Ποιος και πού. Κι αν δε θες να δημοσιευτεί, το mail μου είναι iriskapsou@yahoo.gr

 

Post a Comment

<< Home