Ο πολεμιστής του φωτός.

Χθες το βράδυ τα όνειρα μου ήταν γεμάτα με μάχες. Επηρεασμένη ίσως από ένα anime που βλέπουμε και από κάποιο παιχνίδι που παίζω στονυπολογιστή. Ίσως όμως να είναι και επειδή προβλέπω πως πρέπει να αρχίσω μία ακόμη μάχη, διαφορετική με όλες αυτές που διάβαζα στα ιπποτικά μυθιστορήματα ή έβλεπα στην τηλεόραση ή στη φαντασία μου.

Πολλές φορές είχα ολοζώντανη μπροστά στα μάτια μου την εξής εικόνα : εμένα κρατώντας ένα άσπρο αστραφτερό σπαθί να πολεμώ μέσα σε ένα σκοτεινό μέρος με κάποιο άντρα, δυνατό, με μαύρη μπέρντα και κουκούλα. Όσες φορές και αν πολέμησα μαζί του, όσες φορές και αν τον νίκησα αυτός πάντα εμφανίζεται. Ο πρώτος και μεγαλύτερος μου εχθρός είναι Αυτός, ο Φόβος. Ο φόβος ότι δε θα τα καταφέρω, ότι είμαι μικρή, αδύνατη. Προσπαθεί να με πείσει πως δε θα καταφέρω αυτό το παραπέρα που ονειρεύομαι για αυτό πρέπει να συμβιβαστώ με την πρώτη μικρή ευκαιρία και να βολευτώ όπως όλοι.

Έχουμε δώσει πολλές και μεγάλες μάχες οι δυο μας. Μερικές από αυτές κράτησαν για πολύ μεγάλο διάστημα και με είχαν αποπροσανατολίσει. Μέσα από αυτές όμως κατάφερα να εξελιχτώ. Θεωρώ χειρότερες, ύπουλες και δόλιες - παρόλο που σε ένταση ήταν πιο μικρές - τις καθημερινές μάχες που ήμουν και είμαι υποχρεωμένη να δίνω με τους ανθρώπους γύρω μου για να επιβιώσω απλά. Άνθρωποι συχνά του στενού μου περιβάλλοντος, που μερικούς από αυτούς αποκαλώ φίλους. Οι άνθρωποι αυτοί προσπαθούν να με πείσουν να εγκαταλείψω τα όνειρα μου, να βολευτώ, να αλλάξω, να σβήσω τη δική μου φλόγα γιατί απλούστατα οι ίδιοι δεν μπορούσαν να με ακολουθήσουν ή να με δεχτούν. Άλλοι θέλουν να με αποπροσανατολίσουν για να ικανοποιήσουν τις δικές τους επιθυμίες και φιλοδοξίες. Πολλοί υπόσχονται ψεύτικες αγάπες και φιλίες μέχρι να πληρώσουν τα κενά τους. Απογοητεύομαι όταν σκέφτομαι πως πολέμησα με τον ίδιο μου τον εαυτό για να είμαι αυτή που είμαι σήμερα και μερικοί θρασύδειλοι αρνούνται να μου παραχωρήσουν τη νίκη που δίκαια μου αξίζει. Ευτυχώς που επειδή ακριβώς είναι θρασύδειλοι ηττώνται πιο εύκολα...

Υπάρχουν όμως και άλλοι εχθροί, καθημερινοί, ύπουλοι. Περιμένουν ήσυχα την κατάλληλη ευκαιρία και τότε είναι που πετυχαίνουν το καίριο κτύπημα. Αυτοί οι άγνωστοι που κρύβονται πίσω από τη μάσκα της "δουλειάς", του "χρόνου που περνά γρήγορα", της "οικογένειας", του "πρέπει", του "στρατού" (για τους άντρες τουλάχιστον), των "κοινωνικών υποχρεώσεων" και πολλών άλλων. Από αυτούς τώρα πρέπει να προετοιμαστώ να αμυνθώ. Κουράγιο.