Απορία ...

Τον τελευταίο καιρό αναρωτιέμαι όλο και πιο πολύ κατά πόσο οι νεοέλληνες είμαστε όντως απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, όπως περηφανευόμαστε, και μάλλον το συμπέρασμα μου είναι αρνητικό.

Κατά τη γνώμη μου το χαρακτηριστικό αυτό που έκανε τον αρχ. ελληνικό πολιτισμό τόσο μεγάλο ήταν η ικανότητα να δανείζονται. Δανείστηκαν το αλφάβητο από τους Φοίνικες, τα πρώτα τεχνολογικά επιτεύγματα, τα μαθηματικά, την αστρονομία και πολλά άλλα. Και μάλιστα δεν ντρέπονταν να το ομολογήσουν. Αλλά δε μιλάω επ' ουδενί για μία δουλική μίμηση των επιτευγμάτων των γύρω λαών, όπως κάνουμε σήμερα. Τα ανέπτυξαν, τα τελοιποίησαν, τα προσάρμοσαν στις δικές τους ανάγκες και προσέδωσαν σ' αυτά το δικό τους χαρακτήρα σε τέτοιο βαθμό ώστε το αποτέλεσμα να είναι αποκλειστικά δικό τους. Ούτε επαναπαύθηκαν ποτέ πως αυτό που έχουν (σε οποιοδήποτε τομέα) είναι ικανοποιητικό. Πάντα δούλευαν και προσπαθούσαν για το ακόμη καλύτερο. Βλέπετε κάποια ομοιότητα;

Οι αρχαίοι Έλληνες επίσης έδιναν τεράστεια σημασία στην πνευματική καλλιέργεια. Βέβαια, δε μιλούσε ο μέσος αρχαίος όπως ο Θουκιδίδης ούτε σκεφτόταν όπως ο Πλάτωνας. Ωστόσο ο μεγάλος αριθμός των σοφιστών που δίδασκαν εκτός των άλλων τη τέχνη του λόγου, τη ρητορική, οι πολλοί και αξιόλογοι συγγραφείς και ποιητές σε κάθε περίοδο της ιστορίας (ποιητές όπως ο Πίνδαρος, η Σαπφώ, ο Σόλων και άλλοι λυρικοί τους οποίους μπορεί εμείς σήμερα να τους αγνοούμε αλλά τότε τους εκτιμούσαν δεόντως), η μεγάλη απήχηση που είχαν οι αγώνες δράματος αλλά και τα μεγάλα αρχιτεκτονικά επιτεύγματα, τα διακοσμημένα αγγεία που ταξίδευαν σε όλο τον κόσμο, οι τοιχογραφίες, τα αγάλματα, τα κομψοτεχνήματα της μεταλλουργίας, όλα αυτά δηλώνουν πόση εκτίμηση έχαιρε η τέχνη. Την ίδια εκτίμηση έδειχναν και στον αθλητισμό, όταν για παράδειγμα σταματούσαν κάθε είδους εχθροπραξία την πρίοδο των ιερών αθλητικών οργανώσεων (εν αντιθέση με σήμερα που διακόπτεται ένας αγώνας λόγω βίαιων επεισοδίων).


Όσο περισσότερο το σκέφτομαι τόσες περισσότερες διαφορές μπορώ να βρω... Ίσως να γράψω σε επόμενο ποστ...