Friday, July 20, 2007

33 χρόνια μετά ...

ΤΟΥ ΒΑΓΟΡΗ
Εννιά τζιαι δέκα τζι' εκατόν
τζιαί σίλιοι πεντακόσιοι
τ' άρματα εζωστήκασιν
στον πόλεμον τζιαί πάσιν.
Ο πκιό μιτσής τριών γρονών
χαζίριν τζιαί παρπάταν
τζι' ο μιάλος ήτουν εκατόν
τζι' έδειγνεν τους την στράταν.
Ητουν ο γρόνος δίσεχτος
μήνας Δευτερογιούνης
τη στράταν που πηαίννασιν
λαμπρόν την πκιάνει μιάλον.
Ο πρώτος ο μιτσότερος
ελούθην του κλαμάτου
πον είσιεν μάνα να το δει
μήτε δικόν κοντά του.
Τζι' έτσι σαν ήτουν το λαμπρόν
τζι' ούλλα κατάπιννεν τα
τζι' ο φόος ήτουν δακρυκόν
τζιαί τ' άρματα κρουσμένα
Ομπρός τους συνομπλάστηκεν
πέρκαλλος τζείν' την ώραν
τζι "ώρα καλή" εφώναξεν
λαλούν με Ευαγόραν.
Τζι' επολοήθην ο παππούς
στα εκατόν του γρόνια
τζιαί άνοιξεν το στόμαν του
τζιαί λέει τζιαί λαλεί του
"Ωρα καλή του Βαγορή
που 'ρτες που την αγχόνην
είμαστεν αγνοούμενοι
που πάππον ως αγγόνιν".
Πάππος, μωρόν τζιαί πέρκαλλος
τα μμάθκια εσηκώσαν
καρτζιλατούν τον Πλάστην μας
πκιάννουν ευτζιήν τζιαί στράταν.
Τζι εφκήκαν μιάν ανηφορκάν
τζιαί στην Τζιερύνειαν πάσιν
τζι' η νύχτα που 'ταν βαρετή
έφεξεν στο Καρπάσιν.

0 Comments:

Post a Comment

<< Home