Αίγυπτος (ημέρα 3η)

Η τρίτη μέρα ήταν ομολογουμένως από τις πιο κουραστικές ! Πρωινό εγερτήριο 4:30 το πρωί. Πρωινό σε κουτί. Επιβίβαση στο λεωφορείο, μεταφορά στο αεροδρόμιο και εσωτερική πτήση από το Κάιρο στο Λούξορ. Και από εκεί απευθείας ξενάγηση στον καυτό ήλιο (την ημέρα που χρειαζόντουσαν πιο πολύ τα αντηλιακά εκείνη την ημέρα τα είχαμε βάλει όλοι στις βαλίτσες, μην μας τα πάρουν στο αεροδρόμιο !)
Όπως και να έχει όμως ήταν μια εξαιρετική μέρα!

Η αρχαία αιγυπτιακή ιστορία χωρίζεται σε 3 βασίλεια. Το αρχαίο, γνωστό για τις πυραμίδες, είχε πρωτεύουσα του τη Μέμφιδα. Μετά την κατάρρευση της εξουσίας του παλιού βασιλείου πρωτεύουσα έγινε το Λούξορ, στη νότια Αίγυπτο (ή αλλιώς Άνω Αίγυπτο), για όλη τη διάρκεια του Μεσαίου και για ένα μεγάλο μέρος της 19ης δυναστείας, του νέου βασιλείου. Ήταν ένα μεγάλο και πλούσιο εμπορικό κέντρο και ήταν πιο γνωστό στους Έλληνες με το όνομα "Θήβες".

Ως επί το πλείστο οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έκτιζαν στη Δυτική πλευρά του Νείλου όλους τους τάφους, τους ταφικούς ναούς και εν γένει ό,τι είχε σχέση με το θάνατο ενώ στην Ανατολική τους ναούς των Θεών. Το ίδιο βέβαια συνέβει και στο Λούξορ όπου τα μνημεία είναι τουλάχιστον εντυπωσιακά !
Έτσι στη δυτική πλευρά του Νείλου μπορεί κάποιος να επισκεφτεί τους τάφους των βασιλέων, τους τάφους των βασιλισσών, τους τάφους των ευγενών, ταφικούς ναούς όπως αυτός της Χασεπσούτ, τους Κολοσσούς του Μέμνονα. Βέβαια ήταν αδύνατο για εμάς να επισκεφτούμε όλα αυτά τα μνημεία καθώς έπρεπε να περάσουμε κι από την άλλη πλευρά μετά. Έτσι εμπιστευτήκαμε τον άξιο μας ξεναγό.

Οι τάφοι των βασιλέων. Πρώτη στη λίστα προτεραιοτήτων κάθε Φαραώ ήταν η ταφή του του γιατί χάρη σ' αυτήν θα επέστρεφε ξανά στην ζωή. Αναπτύχθηκαν τέσσερεις τρόποι ταφής : αρχικά ο Φαραώ θαβόταν στο χώμα, αργότερα κτίζονταν μικροί τετράγωνοι βωμοί και ο Φαραώ θαβόταν από πάνω, έπειτα δημιουργήθηκαν οι τεράστιες πυραμίδες και τέλος, στο νέο βασίλειο, λαξεύονταν τάφοι μέσα στο βράχο. Βέβαια κανένας από όλους αυτούς δεν πέτυχε το σκοπό του, να εμποδίσει δηλαδή τους τυμβωρύχους από το να τους βεβηλώσουν. Ο μοναδικός τάφος που βρέθηκε ακέραιος ήταν αυτό τους Τουτανχαμών, ο οποίος κρύφτηκε καλά αφού από πάνω του κτίστηκαν άλλοι δύο. Τώρα όλα τα ευρήματα από τον τάφο του βρίσκονται στο μουσείο του Καίρου και η μούμια του στο μουσείο του Λούξορ.

Από τους τάφους των βασιλέων επισκεφτήκαμε τρεις. Των Ραμσή IV, Μερενφθά και Ραμσή IX. Πιο σημαντικοί τάφοι όπως του Ραμσή του Α για παράδειγμα είναι κλειστοί για το κοινό για λόγους προστασίας. Δεν είναι όλοι οι τάφοι οι ίδιοι σε μέγεθος. Αποτελούνται από ένα κατηφορικό και μάλλον στενό διάδρομο, που οδηγεί σε ένα τετράγωνο δωμάτιο και τέλος στο δωμάτιο με τη σαρκοφάγο και τη μούμια. Το πιο εντυπωσιακό βέβαια είναι οι τοιχογραφίες, αντιγραφές των ιερών κειμένων και ιερές παραστάσεις που στόχευαν στο ομαλο πέρασμα του νεκρού στον άλλο κόσμο και πίσω στην ζωή. Είναι όντως πολύ δύσκολο να σας περιγράψω την ομορφιά αυτών των κλειστών τύμβων και δυστυχώς απαγορεύονταν οι φωτογραφίες, αν και βέβαια αν δώσεις ένα μικρό "μπαξίς" (φιλοδώρημα) στον επιστάτη τα πάντα επιτρέπονται.

Εντυπωσιακότατος ήταν και ο ναός της Χασεπσούτ, της γυναίκας που κυβέρνησε ως άντρας Φαραώ, αφού σφετερίστηκε το θρόνο του ανιψιού και γαμπρού της. Σμιλεμένος ο μισός μέσα στο βράχο, τεράστιος, μεγαλοπρεπής από κοντά αλλά κυρίως από μακριά ο ναός αυτός κτίστηκε μέσα στην έρημο για τον εξαγνισμό της μούμιας της βασίλισσας. Και μόνο να φαντάζεσαι την ημέρα εκείνη με τους ιερείς να τελούν την τελετή, τη μεταφορά της σαρκοφάγου στον τάφο και τους υποτελείς γύρω ...

Στο δρόμο για την Ανατολική όχθη κάναμε μία στάση για τους δύο γιγάντιους κολοσσούς του Μέμνονα. Οι κολοσσοί, ύψους 18 μέτρων, ανήκαν στο συγκρότημα του ταφικού ναού του Αμενχοτέπ ΙΙΙ, ο οποίος καταστράφηκε από τις πλημμύρες του Νείλου. Λόγω ενός σεισμού το κεφάλι ένος από τα δύο αγάλματα καταστράφηκε με αποτέλεσμα με το πρωινό αεράκι να ακούγεται ένας ήχος με αποτέλεσμα ο κόσμος να πιστεύει πως μιλούσε ο θεός. Οι Έλληνες δε θεωρούσαν πως αυτός που μιλούσε ήταν ο Μέμνων, ο νεκρός γιος της Ηώς (αυγής) που καλούσε τη μητέρα του.




Στην Ανατολική πλευρά περάσαμε με καραβάκι στο ναό του Λούξορ. Ο ναός του Λούξορ πρωτοκτίστηκε από τη Χασεπσούτ προς τιμή του Άμων - Ρα, του σημαντικότερου θεού των Αιγυπτίων, του θεού Ήλιου. Αργότερα επεκτάθηκε από τον Αμενχοτέπ τον Γ'. Ακόμη πιο μετά τη σφραγίδα τους στο κτίριο έβαλαν ο Ραμσής Β, του οποίου δύο τεράστια καθιστά αγάλματα βρίσκονται έξω από τα ύψους 24 μέτρων τείχη, ο Τουτανχαμών, ακόμη και ο Μ. Αλέξανδρος - τοιχογραφίες με το όνομα του βρίσκονται στο εσωτερικό του ναού. Επίσης μέσα υπάρχει και ένα μουσουλμανικό τζαμί.




Ακόμα πιο εντυπωσιακός και μεγάλος είναι ο ναός του Καρνάκ ή καλύτερα οι ναοί του Καρνάκ καθώς ο κάθε Φαραώ, σύνηθες φαινόμενο, πρόσθετε και κάτι στο αρχικό κτίσμα. Δεξιά και αριστερά της εισόδου υπάρχουν δύο σειρές με καθιστά κριάρια, το σύμβολο του Άμων Ρα, οι πυλώνες είναι σχεδόν διπλάσιοι από αυτούς του Λούξορ, στην πρώτη κιόλας αυλή βρίσκεται ένα τεράστιο άγαλμα του Ραμσή του Β'. Μέσα μεγαλοπρεπείς ναοί, ο ένας μετά τον άλλο σε μία τεράστια έκταση, γιγαντιαία αγάλματα, οβελίσκοι, πυλώνες και κολώνες. Ο Οβελίσκος της Χασεπσούτ είναι ο μεγαλύτερος που κατασκευάστηκε. Σώζεται ακόμη, η τεχητή λίμνη όπου λούζονταν οι ιερείς πριν μπουν στο ναό και δίπλα της ένα γιγάντιος σκαραβαίος, σύμβολο κι αυτός του Άμων Ρα, γύρω από τον οποίο, λέει η παράδοση, πρέπει να κάνεις 7 γύρους για να σου φέρει γούρι.





Τα όσα λέω είναι εξαιρετικά λίγα σε σχέση με τα όσα είδαμε εκείνη την ημέρα. Αλλά θα με συγχωρέσετε. Είναι αδύνατο να σας τα περιγράψω λεπτομερώς. Πρέπει να τα δεις για να νιώσεις το μεγαλείο αυτών των κτιρίων. Και βέβαια για να νιώσεις και τη δύναμη του
Αμων Ρα, με τη μορφή του ήλιου αυτή τη φορά, που μας έκαψε κυριολεκτικά. Έτσι, ψόφιοι από την κούραση, την αυπνία και τον ήλιο πρόθυμα καταλύσαμε στο κρουαζιερόπλοιο που τις επόμενες μέρες θα μας έπαιρνε κρουαζιέρα στο Νείλο. Αλλά αυτά αύριο... τώρα αρκετά σας κούρασα.