Αίγυπτος (ημέρα 4η - 5η -6η)

Να επισκεφτείς την Αίγυπτο και να μην ταξιδέψεις στο Νείλο είναι ανεπίτρεπτο. Η κρουαζιέρα στο Νείλο είναι μία διαφορετική εμπειρία. Να ξυπνάς το πρωί, να ανοίγεις την κουρτίνα και να βλέπεις έξω από το παράθυρο το μεγάλο ποτάμι, και στις όχθες του, δέντρα, πράσινο, μερικά ψαροκάικα κι ανθρώπους. Να ανεβαίνεις το μεσημέρι στο κατάστρωμα, κάτω από τη τέντα που εμποδίζει τον καυτό ήλιο και με τον ζεστό αέρα και να βλέπεις δεξιά κι αριστερά σου μία πράσινη γόνιμη έκταση και τις μικρές πόλεις στις όχθες του θεού Νείλου. Και το απόγευμα να παρατηρείς ένα από τα ομορφότερα ηλιοβασιλέματα...

Στο γκρουπ ήμασταν περίπου 20 άτομα. Διαφόρων ηλικιών και όλοι σε ζευγάρια. Ωστόσο ταιριάξαμε αρκετά και δεν είχαμε απολύτως κανένα πρόβλημα. Στο κρουαζιερόπλοιο μαζί μας ταξίδευαν άλλα 6 άτομα. Όλο το πλοίο στη διάθεση μας !


Το ταξίδι στο Νείλο ξεκινούσε από το Λούξορ με κατεύθυνση νότια. Τα πάντα ήταν μία εμπειρία, ακόμη και το μεσημεριανό με τους τρελούς σερβιτόρους ή το δωμάτιο και τις καλλιτεχνικές παρεμβάσεις των καμαρότων. Από τα πιο σημαντικά της κρουαζιέρας (που συνολικά κράτησε 4 μέρες) :




Το φράγμα του Έντφου. Η φορά του Νείλου είναι "ανάποδη", από το Βορρά - Κάτω Αίγυπτο - στο Νότο - Άνω Αίγυπτο- και στην περιοχή του Έντφου υπάρχει διαφορά στη στάθμη του νερού. Για να περάσουν τα πλοία ανοίγει η πύλη στο φράγμα, από όπου χωράνε δύο πλοία, περιμένουν να μπει νερό και να ανέβει η στάθμη και μετά συνεχίζουν το ταξίδι τους στην πόλη και το ναό του Έντφου, στον οποίο πήγαμε την επόμενη μέρα και μπλέξαμε στον πανικό που γινόταν από τα τουριστικά γκρουπ..


Οι γαμήλιοι εορτασμοί στο Έντφου. Εκείνη η μέρα φαινόταν πως ήταν η μέρα των γάμων στο Έντφου γιατί το βράδυ, όταν κατεβήκαμε να περπατήσουμε στην πόλη, είδαμε αρκετά αυτοκίνητα, όχι όλα μαζί βέβαια, με τους νεόνυμφους στολισμένα με πολύχρωμα λαμπάκια σαν να ήταν μαγαζί με ηλεκτρικά είδη τα χριστούγεννα. Πιο πίσω ακολουθούσε ένα βανάκι με τους συγγενείς που έπαιζαν μουσική και έκαναν φασαρία.


Ο ναός του Κομόμπο.Δίπλα ακριβώς από το Νείλο βρίσκεται ο ναός του Κομόμπο. Πέρα από τα τεράστια κτίρια και τις τοιχογραφίες στο ναό μπορείς να δεις μουμιοποιημένους κροκόδειλους και το μεγάλο Νειλόμετρο, ένα είδος πηγαδιού που συνδεόταν με το ποτάμι ούτως ώστε να μετρούν τη στάθμη του και να καθορίζουν τους φόρους.


Το πάρτυ με κελεμπίες. Στο πλοίο είχε κανονιστεί ένα τρελό πάρτυ με κελεμπίες που μας επιφύλασσε άπειρο γέλιο. Όπως θα έλεγε και ο Οβελίξ "είναι τρελοί αυτοί οι Αιγύπτιοι" , που διοργάνωσαν το πάρτυ αλλά κυρίως "είναι τρελοί αυτοί οι τουρίστες" που δέχτηκαν να συμμετάσχουν στα παιχνίδια ... Άπειρο γέλιο, το ξαναλέω ...


Το Νουβικό χωριό. Οι Αιγύπτιοι είναι κατά βάση μελαχρινοί αλλά όχι μαύροι, όπως οι περισσότεροι αφρικανοί. Εξαίρεση οι Νούβιοι, στα νοτιότερα σύνορα της Αιγύπτου, λαός μάλλον περιθωριοποιημένος. Από το κρουαζιερόπλοιο πήγαμε με φελούκα (για πολύ μικρή απόσταση) και φέρυ μπόατ στην ακτή κοντά στο νουβικό χωριό, μία απίστευτη διαδρομή, και μετά με καμήλες στο χωριό. Μία συμβουλή προς ναυτιλομένους, άρρενες, προσοχή στο παλούκι στο σαμάρι της καμήλας. Μπορεί να καταστρέψει ότι υπάρχει ανάμεσα στα σκέλια.
Εντύπωση μας έκαναν τα μαγαζιά με σάρπες και ριχτάρια υφασμένα στον αργαλιό, τα διαμορφωμένα για να φιλοξενούν τους τουρίστες σπίτια, οπωσδήποτε τα μικρά κροκοδειλάκια με δεμένο το στόμα και μία ομάδα από πιτσιρίκια που γυρνούσαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας και χορεύοντας με τον κόσμο.



Το φράγμα του Ασουάν. Εν γένει, ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της Αιγύπτου ήταν οι πλημμύρες του Νείλου. Για αυτό ήδη το 1902 είχε ολοκληρωθεί η κατασκευή του πρώτου φράγματος του Ασουάν, από τους Άγλλους. Επί της προεδρίας του Νάσερ κατασκευάστηκε ένα δεύτερο, μεγαλύτερο φράγμα, που ολοκληρώθηκε το 1972 και δημιούργησε τη λίμνη του Νάσερ. Ενδεικτικά για το τεράστιο μέγεθος του να αναφέρω πως το πλάτος του φράγματος στην κορυφή είναι 40 μέτρα και στο βυθό 980 και το ύψος του 111 μέτρα. Η λίμνη έχει μήκος κάπου 500 χιλιόμετρα. Οι 12 τουρμπίνες στο φράγμα παράγουν περίπου το 90% ηλεκτρικού ρέυματος όλης της χώρας.



Ο ναός των Φυλών. Εξαιτίας του φράγματος αρκετά από τα νησιά του Νείλου πλημμύρησαν. Ένα από αυτά το νησί όπου ήταν κτισμένο ο ναός των Φυλών ή της Ίσιδας. Το ναό αυτό τον αποσυναρμολόγησαν με τη βοήθεια της UNESCO, τον έκτισαν ανάποδα σε ένα άλλο νησί και μετά τον μετέφεραν σε ένα τρίτο. Για μένα ήταν ο ομορφότερος ναός από όσους επισκεφτήκαμε. Απλά και μόνο η αίσθηση του υγρού στοιχείου γύρω στο μεγαλόπρεπο, όπως όλα, κτίσμα ήταν μοναδική.

Το τέλος της έκτης μέρας έφερε και το τέλος μία υπέροχης και αξέχαστης κρουαζιέρας στο Νείλο. Μία αίσθηση γαλήνης και απόλυτης ομορφιάς. Κάτι που όλοι θα θέλαμε να επαναλάβουμε.