μεσημέρι

Σήμερα ήθελα να γράψω μία ιστοριούλα. Είχα πολύ όρεξη. Αλλά μετά από κάτι δουλειές που είχα στο κέντρο και την ποδηλατάδα της επιστροφής κάτω από το μεσημεριάτικο ήλιο δεν έχω μυαλό, μόνο ένα πονοκέφαλο. Σας αφήνω με μια ωραία φωτογραφία κι όποιος θέλει φτιάχνει από αυτήν τη δική του ιστορία !

φιλοσοφικοί στοχασμοί ...

. Σε ένα βιβλιο για τους προσωκρατικούς φιλοσόφους που διαβάζω βρήκα κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον, το οποίο νομίζω ότι θα διαλύσει και την παραμικρή αμφιβολία σας σχετικά με το πώς δημιουργήθηκε ο άνθρωπος. Σύμφωνα λοιπόν με τους αρχαίους (ελληνιστικούς) φιλολόγους φαίνεται πως:


"Ο Αναξίμανδρος από τη Μίλητο θεωρούσε ότι από το ζεστό νερό και τη ζεστή γη βγήκαν ψάρια ή πλάσματα που έμοιαζαν πολύ με ψάρια. Μέσα σ' αυτά μεγάλωσε ο άνθρωπος, με τη μορφή εμβρύων που έμειναν έγκλειστα ως την εφηβεία. Τότε επιτέλους αυτά τα ιχθυόμορφα πλάσματα άνοιξαν και από μέσα τους βγήκαν άνδρες και γυναίκες που ήταν πια σε θέση να τρέφονται μόνοι τους." (Κηνσωρίνος "de die natura" 4:7)


. Πρέπει να σημειώσω τρία πράγματα σχετικά με τον Αναξίμανδρο :

1. Στο σύνολό τους τους προσωκρατικούς φιλοσόφους δεν απασχολούσαν τα ηθικά ζητήματα του τύπου "τι είναι ευτυχία", "πώς επιτυγχάνεται", "ποιος ο ενδεδειγμένος τρόπος ζωής", "τι είναι η γνώση, η δικαιοσύνη, η ελευθερία κτλ". Τα ερωτήματα αυτά πρωτοπαρουσιάστηκαν με τους σοφιστές και το Σωκράτη. Όπως μαρτυρεί και ο πιο δόκιμος όρος "φυσικοί φιλόσοφοι" ενδιαφέρονταν για τη δημιουργία του κόσμου, την κοσμογονία, και τη λειτουργία του. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν γνωστοί και για τις επιστημονικές τους δραστηριότητες.

2. Ο Αναξίμανδρος έζησε πιθανόν τον 6ο αιώνα. Ήταν, μετά το Θαλή το Μιλήσιο, ο αρχαιότερος φιλόσοφος στον ελληνικό χώρο. Η σκέψη του δεν είναι αυστηρώς φιλοσοφική ούτε επιστημονική, όπως τουλάχιστον θα την καθορίζαμε σήμερα. Ο Αναξίμανδρος και οι σύγχρονοι του πρώτοι προσπάθησαν να εξηγήσουν ότι μέχρι τώρα πραγματεύονταν οι μύθοι με ένα πιο ορθολογικό και εμπειρικό τρόπο σκέψης, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ήταν απόλυτα αποδεσμευμένοι από τη μυθολογική παράδοση.

3. Από τα γραφόμενα του Αναξίμανδρου, όπως και τον περισσότερων φυσικών, δεν έχουμε τίποτα. Όλη μας η γνώση για αυτούς είναι έμμεση, από αναφορές στους μετέπειτα συγγραφείς, στα βιβλία του Αριστοτέλη και των μαθητών του και σε επιτομές της ελληνιστικής εποχής των αρχαίων φιλοσόφων. Και δεν είναι καθόλου σπάνιες οι παρανοήσεις και οι συγχύσεις. Μία τέτοια έμμεση αναφορά είναι και το παραπάνω μεταφρασμένο παράθεμα.

βήματα προς τα εμπρός !!

Μιλώντας τις προάλλες ο Γιωργάκης στο συνέδριο του Πασόκ, ανάμεσα στα σαρδάμ, έθιγε τα πολιτικά λάθη της κυβέρνησης και τις άσχημες ομολογουμένως συνθήκες στις οποίες ζούμε. Αυτές τις συνθήκες υπογραμμίζουν λίγο πολύ όλοι οι πολιτικοί ανεξαρτήτως κόμματος, όταν και όποτε φυσικά τους το επιβάλλουν οι πολιτικές σκοπιμότητες.

Τα δελτία ειδήσεων δε σταματούν να μεταδίδουν εικόνες και ήχους ανθρώπων στην Ελλάδα,αλλα και στον υπόλοιπο κόσμο, που ζουν σε άθλιες συνθήκες, λιμοκτονούν, ταλαιπωρούνται, κλαίνε, βασανίζονται, ζητούν βοήθεια.

Αυξάνονται συνεχώς οι εκπομπές στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο που σατιρίζουν την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα. Από τα ευτράπελα της σημερινής ζωής μέχρι και τα σκατά στα οποία πρέπει να βουτήξουμε "για να επιβιωσουμε".

Όλες οι ανθρωπιστικές οργανώσεις επιστούν την προσοχή μας στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν άτομα ή ομάδες σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο με συνεχείς δράσεις, ενημερώσεις, δελτία τύπου κτλ.

Όλο και πιο πολλές ταινίες (όπως το Half Nelson που είδαμε το προηγούμενο Σάββατο με τον άγγελο στο πλανήτη της Κοτσιλιάς) μιλούν άμεσα και με ευαισθησία για τις ανικανοποίητες ανάγκες μας, τις ελπίδες, τις απογοητεύσεις, τις λάθος επιλογές, τις αδυναμίες μας αλλά και το φαύλο κύκλο στο οποίο είμαστε μπλεγμένοι, για τη "μηχανή που μας καταπιέζει" (όπως αναφέρθηκε κάπου στην ταινεία) και της οποίας μέρος είμαστε και εμείς.

Αλλά και εμείς οι ίδιοις πολλά από αυτά τα προβλήματα τα έχουμε συνειδητοποιήσει εδώ και καιρό, από τότε που βουτήξαμε στα σκατά...

Δεν λέω, είναι θετικό το γεγονός ότι τόσες ετερόκλητες πηγές θίγουν τόσο άμεσα τα σύγχρονα προβλήματα. Αν δεν παραδεχτείς ότι το στομάχι σου πονάει δε θα πας στο γιατρό για να σου συστήσει την πρέπουσα θεραπεία. Αλλά εγώ προσωπικά περιμένω να ακούσω και κάποιες προτάσεις. Περιμένω από όλους, είτε ως άτομα μεμονωμένα είτε ως ομάδες, να παρουσιάσουν κάποιο σχέδιο, μία δράση, μία διέξοδο. Γιατί το να παραδέχεσαι μια κατάσταση αλλά να μην κάνεις τίποτα για να βγεις από αυτό μου φαίνεται πολύ χειρότερο. Αν δεν κοιτάξεις μπροστά, για να δεις μία καινούρια, καλύτερη ζωή, πως περιμένεις να ξεκολλήσεις από αυτήν εδώ;

Come with me on a journey beneath the skin ....

Εδώ και μέρες μου έχει κολλήσει το εξής τραγούδι των Waterboys και προσπαθούσα να το ανεβάσω στο μπλογκ μου. Επιτέλους τα κατάφερα, αν και όχι στην εκτέλεση που θα ήθελα !!




Put your face in my window
Breathe a night full of treasures
The wind is delicious
Sweet and wild with the promise of pleasure
The stars are alive
And nights like these
Were born to be
Sanctified by you and me
Lovers, thieves, fools and pretenders
And all we gotta do is surrender

ερωτηματολόγιο

Ήρθε μάλλον και η σειρά μου να απαντήσω στο ερωτηματολόγιο του Προυστ, μετά από πρόσκληση του Αθεόφοβου.

Η απόλυτη ευτυχία είναι όταν βρίσκομαι μαζί με τους ανθρώπους που αγαπώ, την οικογένεια και το φίλο μου.

Το πρωί με κάνει να σηκώνομαι το ξυπνητήρι. Χωρίς αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να ξυπνήσω. Η σχέση μου με τον ύπνο είναι σχέση αγάπης - μισούς : όταν θέλω να κοιμηθώ έχω αϋπνίες και όταν θέλω να ξυπνήσω δεν μπορώ !

Δε θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που ξέσπασα σε γέλια, ίσως στις γιορτές των Χριστουγέννων όταν και λόγω υπερέντασης κυρίως είχαν εξελιχθεί τραγικοκωμικά περιστατικά στο μαγαζί. Ωστόσο γελάω και χαμογελάω με κάθε ευκαιρεία, πράγμα που νομίζω αντισταθμίζει το προηγούμενο.

Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα μου είναι και πάλι το γεγονός ότι χαμογελάω συνεχώς, τουλάχιστον αυτή είναι η πρώτη εντύπωση που έχουν οι άλλοι για μένα. Εξίσου σημαντικό είναι και το γινάτι μου.

Το βασικό μου ελλάττωμα είναι η υπερβολή.

Μεγαλύτερη επιείκεια δείχνω στα λάθη που κάνουν οι άνθρωποι παρασυρόμενοι από τα πάθη και τα συναισθήματα τους, αρκεί αυτά να μην επαναλαμβάνονται για δεύτερη φορά.

Δεν ταυτίζομαι με κάποια ιστορική προσωπικότητα. Μ' αρέσει να νιώθω μία προσωπικότητα ανεξάρτητη και μοναδική. Πείτε με εγωίστρια...

Ήρωες μου σήμερα είναι η μητέρα μου και η γιαγιά μου (από την πλευρά του πατέρα μου), οι πιο δυνατοί άνθρωποι που έχω γνωρίσει ποτέ μου.

Το αγάπημενο μου ταξίδι είναι στα συναισθήματα μου ή όπως λένε και οι waterboy "in a journey beneath the skin". Κατά τ' άλλα ταξίδι να' ναι και ό,τι νά 'ναι, ακόμα και μια βόλτα 10 λεπτών.

Ο αγαπημένος μου συγγραφέας είναι ο Ουμπέρτο Έκο και ποιητής ο Γιώργος Σεφέρης.

Από τις αρετές ενός άντρα προτιμώ τη λιγότερο σπάνια, το να είναι πραγματικοί άντρες. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Σε μια γυναίκα πάλι εξαίρω την ακόμη πιο σπάνια αρετή της ανωτερότητας, το αντίθετο της κατινιάς.

Ο αγαπημένος μου συνθέτης είναι ασυζητητή ο Μάνος Χατζιδάκης. Η μουσική πρέπει να είναι μελωδική και συναισθηματική (ακόμα και η σκληρή μουσική).

Κάνοντας ντους δε συνηθίσω να σφυρίζω κανένα τραγούδι αφενός γιατί δεν ξέρω να σφυρίζω.

Το βιβλίο που με σημάδεψε είναι ο "Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά". Ήμουν ακόμη μαθήτρια της τρίτης γυμνασίου και μάθαινα πως να αγαπώ την ζωή, να είμαι πιο ανοικτή με τους ανθρώπους, να μην τους κατηγοριοποιώ, να κάνω λάθη και παρατυπίες, να επαναστατώ κτλ κτλ. Εν ολίγοις ο Ζορμπάς, ο οποίος πάντα μου θύμιζε τον παππού μου, υπήρξε ένας καλός δάσκαλος.

Η ταινία που με σημάδεψε ήταν οπωσδήποτε το "The Wall" των Pink FLoyd όχι τόσο για τα τραγούδια ή τις εικόνες της όσο για το τέλος της !

Ο αγαπημένος μου ζωγράφος είναι ο Botticceli.

Τα αγαπημένα μου χρώματα είναι το κόκκινο και το πορτοκαλί. Έντονα, ζωντανά χρώματα.

Θεωρώ ως μεγαλύτερη μου επιτυχία το γεγονός ότι εξακολουθώ να χαμογελάω και νιώθω πλήρης.

Το αγαπημένο μου ποτό είναι η σπιτικιά λεμονάδα που φτιάχνουν η γιαγιά μου και η μαμά μου. Όποιος δεν την έχει δοκιμάσει χάνει.

Περισσότερο μετανιώνω για τις φορές που δεν έκλεισα κατάμουτρα την πόρτα σε δύο πρώην μου. Αλλά ας είναι. Από τα λάθη μας μαθαίνουμε.

Περισσότερο απ' όλα απεχθάνομαι τα ψέματα, τη μιζέρια και τη στασιμότητα.

Όταν δεν γράφω (πράγμα που κάνω πολύ συχνά, μ' αρέσει η αίσθηση του να γράφω, ακόμη και να κρατάω σημειώσεις για ασήμαντα γεγονότα) η αγαπημένη μου ασχολία είναι να διαβάζω. Αλλά και τα δύο θα τα θυσιάσω για να περάσω λίγα λεπτά με τους αγαπημένους μου.

Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι ότι όσο μεγαλώνω και μπαίνω στο λούκι της δουλειάς και της ρουτίνας θα πάψω να νιώθω ελεύθερη.

Επιλέγω να πω ψέματα όταν θέλω να κάνω κοπάνα στη δουλειά.

Το μότο μου είναι "ή όλα ή τίποτα".

Θα επιθυμούσα να πεθάνω κάνοντας σεξ. Εννοείται !!!

Δεν πιστεύω σε κανένα θεό επομένως δεν νομίζω να τον συναντούσα ποτέ για να του πω κάτι.

Αυτό τον καιρό βρίσκομαι στην καλύτερη πνευματική κατάσταση. Ακόμα και στις δυσκολίες νιώθω δυνατή, ικανοποιημένη με την ζωή μου και έτοιμη για καινούριες μάχες. Μάλλον είμαι ερωτευμένη !

Τελικά πολλές ήταν οι ερωτήσεις. Και τώρα επιστροφή στα κανονικά ποστ.


Άσχετο : ξέρεις κανείς κάποια καλή ιστοσελίδα από την οποία να μπορώ να ανεβάζω μουσική στο μπλογκ μου; Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Δουλεύοντας για τον Σκρουτζ Μακ Ντακ

. Αυτές τις μέρες νιώθω σαν να δουλεύω για τον Σκρουτζ Μακ Ντακ αυτοπροσώπως. Δεν είναι τόσο τα φτηνά προϊόντα σε παλιές, σκονισμένες συσκευασίες ούτε οι απαιτήσεις του αφεντικού να μην κάθεσαι ούτε ένα λεπτό, να κυνηγάς τους πελάτες. Λίγο πολύ όλα αυτά τα έχω συνηθίσει τους τελευταίους 8 μήνες. Αλλά το να επιμένει κανείς να πουλήσει καλσόν το καλοκαίρι ;!!
. Μοιάζει με το να πουλάει σόμπες στη σαχάρα, αλάτι στην Αίγυπτο, αδιάβροχα στο Άντεν και να νοικιάζει αέρα κουπανιστό για τους ανεμόμυλους στη Χάγη !!

(η εικόνα είναι φυσικά φωτογραφία από το "Ο Βίος και η Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ" του Ντον Ρόσα)

το πρώτο μου όχημα ...

Επιτέλους ! Έχω το δικό μου ποδήλατο. Δεν είναι πολύ ωραίο;
Το αγοράσαμε την προηγούμενη εβδομάδα. Και τώρα τα πρωινά πηγαίνω στη δουλειά ποδηλατώντας και τις ηλιόλουστες Κυριακές, που και εγώ και ο φίλος μου έχουμε κενό, βολτάρουμε στην παραλία. Εξαιρετικά !

μαγιάτικο μαγεία ...

Μου φάνηκε πως, μια τόσο ωραία ηλιόλουστη μέρα του Μάη, από το μπλογκ μου έλειπαν τα χρώματα. Έτσι είπα να το ζωντανέψω λιγάκι.

Σαν διαφήμιση του Johnny Walker

. Πλησιάζει το τέλος μίας πολύ κουραστικής εβδομάδας. Πέρα από την κούραση της δουλειάς, σωματική αλλά κυρίως πνευματική (έχω σιχαθεί πολλά πράγματα στο μαγαζί που δουλεύω και απλά μετράω τις μέρες που θα φύγω από εκεί μέσα), το άγχος του ανύπαρκτου χρόνου, την πληθώρα των "θέλω να κάνω", τα συμπιεσμένα προγράμματα αυτή την εβδομάδα προστέθηκαν η εκδήλωση - ομιλία της Διεθνούς Αμνηστία την προηγούμενη πέμπτη (βλ προηγούμενο ποστ) στην οποία έπρεπε να πω κάποια πράγματα για την οργάνωση και οι εξετάσεις ιταλικών τώρα το σαββατοκυρίακο. Από την άλλη τη Δευτέρα αγόρασα ένα πανέμορφο ποδήλατο (βλ ποστ των επόμενων ημερών) το οποίο με ταξιδεύει μέχρι τη δουλειά και πίσω. Βέβαια όση χαλάρωση και πνευματική ξεκούραση μου προσφέρει η πρωινή βόλτα στην παραλία όταν επιστρέφω σπίτι είμαι "λίγο" πτώμα !

. Έτσι σήμερα μετά τη δουλειά (γιατί βέβαια μετά την εξέταση έπρεπε να πάω και στη δουλειά) επισκέφτηκα για λίγο ένα από τα αγαπημένα μου σημεία στην πόλη, τη Ζώγια στα λουλουδάδικα. Τι υπέροχος χώρος ! Πόσο με χαλαρώνει ! Τσάι, βιβλίο και συμπάθεια. Μιλώντας λοιπόν μέσω μηνυμάτων με ένα φίλο που έχει τα ίδια και χειρότερα προγάμματα με μένα ένιωσα σαν πρωταγωνίστρια διαφήμισης του Johnny Walker : "Keep walking ...".
. Και σκεφτόμουνα πως δεν είμαι η μόνη. Πως όλοι μας καταφέρνουμε, με στρατηγικούς σχεδιασμούς, απέλπιδες εφορμήσεις και δραματικές εξόδους από πολιορκίες, να αναδεικνυόμαστε οι Ήρωες της ημέρας !

(όποιος έχει το mail του κ. Walker μπορεί να του προτείνει το θέμα τη καινούριας του διαφήμισης ...)

ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Η Διεθνής Αμνηστεία σας προσκαλεί στην εκδήλωση με θέμα "Ανθρώπινα Δικαιώματα και Ίντερνετ", με κύριους ομιλητές τους καθηγητές του τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ, κ. Φραγκονικολόπουλο και κ. Πασχαλίδη. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 5 Μαϊου, στην αίθουσα 6, 3ος όροφος της Νομικής σχολής ΑΠΘ και ώρα 20:30