διακοπή ρεύματος

Τις προάλλες το βράδυ, κι ενώ καθόμουνα στον υπολογιστή και προσπαθούσα να ανεβάσω ένα βιντεάκι στο youtube, είχαμε διακοπή ρεύματος στη γειτονιά. Δεν υπήρχε κάτι που μπορούσα να κάνω. Ούτε γράψω στον υπολογιστή ούτε να σιδερώσω ή να κάνω μπάνιο, δεν μπορούσαμε να δούμε τηλεόραση. Ούτε ένα τσάι δεν μπορούσα να κάνω. Ανάψαμε κεράκια, βάλαμε το ραδιοφωνάκι από το τηλέφωνο και άπραγοι καθήσαμε στην πολυθρόνα αγκαλιά. Η διακοπή αυτή κράτησε λίγα μόνο λεπτά ... ... δυστυχώς !

Αλήθεια, πόση ενέργεια ξοδεύουμε καθημερινά στη δουλειά, στους δρόμους, στις δουλειές του σπιτιού, στις προσωπικές υποχρεώσεις. Τρέχω κοιτώντας το ρολόι μου ακόμη και για να γράψω λίγα λόγια στον υπολογιστή ή να διαβάσω λίγες σελίδες από το βιβλίο μου. Κι όλα αυτά εις βάρος των προσωπικών σχέσεων.

Τι ωραία να είχαμε διακοπή ρέυματος για ολόκληρη ημέρα !!

αρλεκίνοι ...

. Η μορφή του αρλεκίνου ήταν πάντα μια αγαπημένη μορφή. Ο άνθρωπος με το βαμμένο πρόσωπο, με τα όμορφα χρώματα, το αιώνιο χαμόγελο αλλά και ένα δάκρυ πάντα ζωγραφισμένο να κυλά από το ένα μάτι.

Οι μέρες απουσίας μου από την μπλογκόσφαιρα ήταν μέρες δύσκολες. Για διάφορους λόγους. Ευτυχώς όλα τώρα μπαίνουν σε μια σειρά και ευελπιστώ ότι αυτός ο κύκλος άσχημων συγκυριών έχει ολοκληρωθεί. Κάθε βράδυ περιμένω την επόμενη μέρα για ένα καινούριο ξεκίνημα.